ငါက ဒေါထွက်လွယ်တဲ့ လူတစ်ယောက်ပါ
ဒါပေမယ့် နင့်အတွက်နဲ့ စိတ်လျော့ခဲ့တယ်
နင်စိတ်ချမ်းသာအောင်ပေါ့
ငါက စိတ်မရှည်တတ်တဲ့လူတစ်ယောက်ပါ
ဒါပေမယ့် နင့်အတွက်နဲ့ စိတ်ရှည်ခဲ့တယ်််
နင့်ကိုစောင့်ရင်းပေါ့
ငါကပွင့်လင်းတဲ့လူတစ်ယောက်ပါ
ဒါပေမယ့် နင့်အတွက်နဲ့
ငါ့ခံစားချက်တွေကို မျိုသိပ်ခဲ့တယ်
နင်ကြောင့်ငါ့စိတ်တွေ ပြောင်းလဲသွားတယ်
ဒါပေမဲ့
နင်က ငါ့နဲ့ဝေးရာမှာရပ်နေတယ်
ရပါတယ်
နင်အပြင်ကိုသာလှမ်းသွားပါ
ငါနင့်နောက်ကျောကိုကြည့်ရင်းပဲ
ကျေနပ်တယ်........။
နင်ရင်ထဲမှာ ငါမရှိလည်း
ငါ့ရင်ထဲမှာ နင်ရှိနေတယ် ဆိုတဲ့
အသိစိတ်နဲ့ပဲ ငါကျေနပ်ပါတယ်..
ဘာလို့စာရွက်ပေါ်ချရေးတိုင်းငါ့အချစ်တွေက
ပေးဆပ်ခြင်း ဖြစ်သွားရတာလဲ
တကယ်ဆို ငါလည်း ရယူခြင်းကို
တစ်ဝက်တော့ပိုင်ခြင်သေးတယ်
နင်မပေးတော့လည်း ငါလုုမယူပါဘူး
နင်စိတ်ချမ်းသာဖို့ကိုပဲရှေးရှု ခဲ့လို့
ငါဒီလိုပဲ အေးဆေးတည်ငြိမ်ခဲ့တာပေါ့...
ဒီလိုနဲ့ပဲ တွေးဝေမိန်းမောလို့နေတာ
သန်းခေါင်းယံကျော်ညတွေများခဲ့ပြီ
နောက်ထပ်ကော
ငါ့အတွေးထဲမှာ ဘာတွေစဉ်းစား နေအုံးမလဲ...?
Friday, March 26, 2010
Labels: ကဗျာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment