My Vision String: မေတ္တာနဲ့ သမုဒယ

"လိုချင်လျှင် ဆင်းရဲသည်။ မလိုချင်လျှင် ချမ်းသာသည်။" လိုချင်တာက သမုဒယသစ္စာပါ။ မေတ္တာထားမူလေးမှာ သမုဒယတွေများသွားရင် စိတ်ဟာဆင်းရဲပင်ပန်းသွားတက်ပါတယ်။ မေတ္တာထားတဲ့အခါမှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဟာ လွတ်လပ်နေတဲ့မေတ္တာထားမူကိုသာ ရှိစေချင်ပါတယ်။ ဒီလိုထားနိုင်ရင် တကယ်လဲခိုင်မာတဲ့ မေတ္တာတရားကိုရရှိနိုင်တဲ့အပြင် မေတ္တာကို ပေးရတဲ့လူအဖို့မှာလည်း လွတ်လပ်ပြီး

စိတ်ချမ်းသာနေသလို၊ ခံရတဲ့လူအဖို့မှာလည်း လွတ်လပ်နေပါတယ်။ အင်မတန်မှ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်အကျိုးရှိ

နေတယ်နော်။

တကယ် မေတ္တာစစ်ကိုသာထားတက်ရင် ဘဝမှာနေရထိုင်ရတာဟာ အင်မတန်စိတ်ချမ်းသာနိုင်မှာပါ။ ဘာာလို့လဲဆိုတော့ တစ်ယောက်ယောက်ကိုချစ်သွားပြီး သံယောဇဉ်စိတ်တွေအလွန်ဖြစ်သွားပြီ၊ သမုဒယစိတ်တွေကြီးမှားသွားပြီးဆိုရင်မေတ္တာထားနည်းလေး

တွေမှားသွားတက်ကြတယ်။ မိဘတွေမှာဆိုလျှင် မေတ္တာတရားထားရှိတက်ဖို့ဟာ အလွန်ကိုလိုအပ်ပါတယ်။ လူငယ်တွေကို မြေတောင်မြှောက်တာ၊ သားသမီးတွေကို ပြုစုပျိုးထောင်မူဟာ မှန်ကန်နေဖို့အရေးကြီးပါတယ်။သားသမီးတွေကိုချစ်တယ်၊ ချစ်တယ်နဲ့ရင်ခွင်ထဲကမချပဲဖြစ်နေတာတို့၊ ကိုယ့်ရဲ့မျက်စိအောက်က အပျောက်မခံတာတို့၊ ဒါတွေဟာမသိမသာ ဘဝရှေ့ရေးအတွက် စိုးရိမ်စရာတွေဖြစ်လာခဲ့တယ်နော်။

သားသမီးတွေကို ငါမပါရင်မပြီးပါဘူးဆိုတဲ့စိတ်၊ ဘယ်သွားသွားဘယ်လာလာ စိတ်မချဘူးဆိုတဲ့စိတ်တွေထားတက်တာ၊ အစိုးရိမ်လွန်စိတ်တွေဖြစ်သွားတက်တာဟာ မကောင်းပါဘူး။ ဒါဟာ သူတို့မှာလည်း လွတ်လပ်စွာလုပ်ပိုင်ခွင့် မရှိဘူးလို့ စိတ်ထဲမှာ ခံစားမိမှာပါ။ ငါ ဒါကို လုပ်လိုက်ရင် ငါ့အမေများ ခွင့်ပြုပါ့မလား၊ ငါ လုပ်တာကို ငါ့အမေများကြိုက်ပါ့မလား ဆိုတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်မရဲတရဲတွေ စဉ်းစားလာမိမှာပဲ။ သားသမီးကို အုပ်ထိန်းတာ မလိုဘူးလားဆိုတော့ လိုပါတယ်နော်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီလိုချစ်တာဟာ တကယ်ချစ်တက်ဖို့လိုတယ်နော်။ တစ်ဖက်မှာလည်း သူတို့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်ဆုံးဖြတ်မူတွေ၊ ထိုးထွင်သိမြင်မူတွေကို လျော့ပါးကုန်မှာကိုလည်း တစ်ဖက်မှာကြည့်ရမယ်နော်။ တကယ်သားသမီးကို ချစ်တယ်ဆိုရင် သူ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်ဆုံးဖြတ်မူ၊ သူ့တို့ရဲ့သိိမြင်မူတွေကို ပေးထားရမယ်နော်။ နောက်ပြီးသူ့ရဲ့ အောင်မြင်မူတွေကို အလေးအနက်ပြုပေးရမယ်။ ဒါမှ သားသမီးနဲ့မိဘကြားမှာ တကယ်ပွင့်လင်းနဲ့ ရင်းနှီးဖော်ရွေတဲ့ဆက်ဆံမူမေတ္တာရှိလာလိမ့်မယ်နော်။ သားသမီးကိုပဲဖြစ်ဖြစ်၊ တကယ်ခင်မင်ကြတဲ့မိတ်ဆွေအရင်းချာတွေကိုပဲဖြစ်ဖြစ်ချစ်တက်တာ၊မှန်ကန်စွာမေတ္တာထားတက်မူလေးပါ။

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြားမှာအဆင်မပြေမူတွေ၊စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်မူတွေဖြစ်လာနေတယ်ဆိုတာဟာ ငါသူ့အပေါ်မေတ္တာထားမှားနေလို့ပဲလို့ သိထားရမယ်။ တကယ်မေတ္တထားတက်လာပြီဆိုရင်တော့ ဒါတွေဟာ မရှိသလောက်ဖြစ်လာမှာပါ။ သူ့အကျိုးလည်း ဖြစ်၊ ကိုယ့်အကျိုးလည်း တကယ်ဖြစ်ပါတယ်နော်။ လွတ်လပ်မူ အင်မတန်ရှိပြီးတော့ စိတ်ချမ်းသာတယ်နော်။

တကယ်တော့ ကျွန်တော်တို့တွေ တစ်ယောက်ကိုပဲဖြစ်ဖြစ် ချစ်သွားပြီဆိုရင်တော့ အဲဒီလူကိုမေးကြည့် “သူ့အကျိုးကို မင်း လိုလားလားလို့ မေးရင် လိုးလားတယ်လိုပဲ” ဖြေမှာပါနော်။ တကယ်တော့ အဲလိုဖြေတယ်ဆိုရင် တကယ်ပဲ သူ့အကျိုးကို လိုလားပြီလား၊ ဒါမှမဟုတ် ငါလုပ်ပေးတာတွေက သူ့အတွက် တကယ်အကျိုးဖြစ်နေလား၊ တကယ် အကျိုးဖြစ်မနေဘူးလား ဆိုတာကို သေသေချာချာစဉ်းစားကြည့်ဖို့ လိုမယ်နော်။ ဒါ တကယ်နက်နက်နဲနဲ စဉ်းစားကြည့်ရမှာနော်။ ဒီနေရမှာ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ အသုံးအနှုန်းကို မေတ္တာလိုပဲ ပြောမယ်နော်။ တကယ်တော့ချစ်တာနဲ့တကယ်မချစ်တက်သေးတာကို ခွဲခြားသိမိဖို့လိုပါတယ်။ တကယ်တော့ ကိုယ်က ချစ်တော့ ချစ်တယ်နော်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ချစ်ခဲ့ရတဲ့သူ့အတွက်မှာတော့ တကယ်မချစ်ရာရောက်သွားတာရှိတယ်နော်။ တချို့က တွေးမယ်နော်။ ငါကတော့ သူ့ကို ချစ်လိုက်တာ၊ သူက ငါ့အပေါ်ကိုဆို တစ်ချက်လေးမှ မကြည့်ဘူး။ ငါစေတနာထားသလောက် သူက ပြန်မထားဘူး။ ဒါဟာ တကယ်မချစ်သေးတာကို ဖော်ပြတယ်နော်။ အချစ်ခံရတဲ့သူမှာလည်း စိတ်ချမ်းသာမူ မရှိဘူး။ ချစ်တဲ့လူကလည်း စိတ်တွေဆင်းရဲနေမယ်နော်။ ဘယ်သူမှ လွတ်လပ်မူ မရှိတော့ဘူးနော်။ တကယ်ပြန်စဉ်းစားကြည့်နော်။ ဘာကြောင့် အဲလိုဖြစ်ရလည်းဆိုတော့ ကိုယ်ကတော့ ချစ်တယ်နော်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်အချစ်ခံရတဲ့သူကတော့ ကြောက်နေရမှာနော်။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ တစ်ယောက်ကချစ်တယ်။ သူ့ကို လိုအပ်တာတွေကို အကုန်လုပ်ပေးတယ်နော်။ လိုလေးသေးမရှိဖြည့်ဆည်းပေးတယ်နော်။ သူ ဘာတစ်ခုခုကိုပဲလုပ်လုပ် ကိုယ့်အကူအညီပါမှ ကြိုက်တယ်နော်။ သူ ကိုယ်တိုင်လုပ်တာကိုတောင် မကြိုင်ချင်တော့ဘူးနော်။ ကိုယ့်ကို dependent မှီခိုမူ ဖြစ်မှ ကြိုက်တယ်နော်။ အဲလိုလုပ်ပေးနေတာဟာ နောက်ဆုံး ဘယ်လိုဖြစ်သွားမလဲဆိုရင် ကိုယ့်ကို မှီခိုမူဖြစ်အောင် လုပ်ပေးခံနေရတဲ့လူဟာ အကုန်ညံ့ဖျင်းကုန်မယ််။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ သူ့မှာ ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်စွမ်းတွေ၊ ကိုယ်ပိုင်တွေးခေါ်မူ၊ ဆုံးဖြတ်မူတွေ အကုန်လျော့ကုန်တယ်။ မရှိတော့ဘူးနော်။ တကယ်ဆိုရင် အဲဒါချစ်တက်တာမခေါ်ဘူးနော်။ ကိုယ်ကတော့ချစ်တော့ချစ်ပါတယ်။ သူ့ကို အကုန်အစစအရာရာဖြည့်ဆည်းပေးတယ်။ တကယ့်တော့ အဲလိုလုပ်ပေးရင် စဉ်းစားကြည့်နော်။ ကိုယ်မရှိတော့ရင် သူ ဘယ်လိုနေမှာလဲ။ ကိုယ်က သူနဲ့ အမြဲနေနိုင်မှာလား စဉ်းစားရမယ်နော်။ အဲဒါဟာ ကိုယ်က သူ့ကို ချစ်တယ်ဆိုတာ အကျိုးမရှိတော့ဘူးနော်။ တကယ်စစ်မှန်တဲ့ နှောင့်ကြိုးမပါတဲ့မေတ္တာဟာ ပေးရတဲ့လူမှာလည်း လွတ်လပ်နေသလို ခံရတဲ့သူမှာလည်း လွတ်လပ်တယ်နော်။ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်လုံး ပျော်ရွှင်တယ်။ တကယ်လို့ ကိုယ်က မျှော်လင့်နေမယ်ဆိုရင် “ငါ မျှော်လင့်နေတာများ ဘယ်တော့ရမလဲ” တွေးနေတယ်နော်။ မရရင် ဘာများလုပ်ရပါ့မလဲ တွေးနေရတယ်နော်။ ငါ ဘာမှ မမျှော်လင့်ဘူး။ သူ့ကို ငါ တက်နိုင်တာလုပ်ပေးလိုက်တယ်။ဒါဟာငါ့ရဲ့ သူ့အပေါ်မှာထားတဲ့မေတ္တာပဲဆိုရင် ကိုယ့်မှာလည်း လွတ်လပ်နေတယ်နော်။ အပေးခံရတဲ့သူမှာလည်း လွတ်လပ်မယ်။ စိတ်ချမ်းသာမူရှိတယ်။ တကယ်လို့ မျှော်လင့်နေတယ်ဆိုရင် အမျှော်လင့် ခံရတဲ့လူမှာလည်း နေ့တိုင်းစိတ်ထဲမှာ တွေးနေမှာပဲနော်။ သူ ငါ့ကိုကူညီမူပေးထားတာဟာ ငါ့အပေါ်မှာ သူ တစ်ခုခုမျှော်လင့်နေမှာပဲလို့ တွေးနေပြီးတော့ အကြွေးဆပ်ရမယ့်လူတစ်ယောက်လို ခံစားနေရမှာနော်။ ကူညီတဲ့သူကိုတွေ့ပြီဆိုရင်လည်း အကြွေးမဆပ်သေးဘူးလားလို့? မေးနေသလို သူခံစားနေရမှာပဲနော်။ နောက်ပိုင်းအဲဒါဟာ အဆင်မပြေမူတွေတွေ့လာမယ်။ ဒါကြောင့် ငါ သူ့ကို ချစ်တာဟာ မျှော်လင့်ချက်ပါလား မပါလား အရင်စဉ်းစားရမယ်နော်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်မေးသင့်တယ်နော်။ ဒါဟာ တကယ့်လေးနက်တဲ့ စဉ်းစားဆင်ခြင်မူ၊ အင်မတန် ခက်ခဲတဲ့ အလုပ်ပါပဲနော်။ မျှော်လင့်ချက်မပါတော့ဘူးဆိုရင် သူ့ကို ငါ မေတ္တထားနိုင်ဖို့ရာ၊ သူ့အကျိုးကို ငါ တကယ်လုပ်ပေးနိုင်ဖို့အရာဆို၊ အဲ့ဒီသူဟာ ကိုယ့်ရဲ့ မှှီခိုမူအကင်းဆုံးနဲ့ လုပ်နိုင်ဖို့ကိုပဲ တွေးပေးရမယ်။ တကယ်မေတ္တာထားနိုင်လာပြီဆိုရင် ကိုယ့်က သူ့ကို ပျော်ရွှင်စေချင်ရင်တောင်မှ သူ့ဟာသူ စိတ်ချမ်းသာပြီးနေနိုင်အောင် နည်းလမ်းပေးရမယ်နော်။ ကိုယ်ရှိမှ ပျော်ရမယ်။ ကိုယ်လုပ်ပေးမှ ပျော်ရမယ်ဆိုရင်၊ ဒါဟာ သမုဒယတွေပါနေသေးတယ်။ မေတ္တာကနည်းပြီး သမုဒယကများနေပြန်ရင်လည်း မကောင်းပြန်ဘူး။ သမုဒယကျတော့ သံယောဇဉ်ကြီးကြီးထားမိလို့ ကိုယ့်မှာလည်း စိတ်ခံစားမူတွေများမယ်နော်။ အဲဒါကျတော့ ကိုယ့်မှာလည်း လွတ်လပ်မူမရှိတော့ဘူးတဲ့။ မင်းလည်း စိတ်ချမ်းသာဖို့ ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ့်ဘာသာပြန်ကြည့်။ ပြောပြရမယ်။ နည်းလမ်းတွေ ချပြရမယ်။ တစ်ခုခု အခက်အခဲဖြစ်ရင် ငါပေးမယ်။ အကူအညီလိုရင် ငါပေးမယ်။ အဲဒါဆို ဒါ သူ့အပေါ်တကယ်မေတ္တာထားတာလို့ ဆိုနိုင်မယ်နော်။ အဲဒီလို မေတ္တာစစ်ဆိုတာဟာ ကြာလေလေ ကိုယ့်ကိုယ်မှီခိုမူ မရှိအောင် အထောက်အကူပေးလေလေပဲတဲ့။ မှီခိုမူပေးအောင်လုပ်နေရင် မေတ္တထားတာ မဟုတ်သေးဘူး။ သူ့ကို အားငယ်အောင်၊ ကြောက်နေအာင်လုပ်ပေးနေတာနဲ့တူလာတယ်နော်။တကယ်မေတ္တာထားတာမခေါ်သေးဘူး။သူတစ်ခုခုသိချင်တယ်ဆိုရင်တောင်မှအကုန်ကိုယ့်ပါးစပ်ကနေမပြောဘူးနော်။ နည်းနည်းပဲ ပြောပြီး အဲဒါကို နောက်ထပ် မင်းသိအောင် မင်းဘာသာ မင်း လေ့လာ ဆိုပြီးတော့ ပြောရမှာနော်။ ဒါမှ သူဟာ တစ်ခုခုကို သိချင်လာပြီဆိုရင် ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးပြီး အများကြီးလိုက်ရှာ၊ သူ့ဘာသာ စဉ်းစားပြီး အချိန်တွေအများကြီးပေးပြီးလေ့လာတော့ အသိဉာဏ်တွေ တိုးတက်လာမယ်နော်။ ဒါမှ နောက်ဆို တစ်ခုခု သိချင်ဖို့ဆို အလွယ်တကူ သိလာတော့မယ်နော်။ သူ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်အသိဉာဏ်နဲ့သူ ကြီးထွားလာတာ၊ တိုးတက်လာတာပဲ ဖြစ်ပါစေ။ ဒါကြောင့် ကိုယ်က စစ်မှန်တဲ့မေတ္တာနဲ့တွေးနိုင်ဖို့ သိနိုင်ဖို့အတွက်သာ ကိုယ့်အတွက် အကောင်းဆုံးပဲနော်။ အဲဒီလို ကိုယ့်စိတ်နဲ့ကိုယ့်သန္တာမှာဖြစ်လာတဲ့ မေတ္တာစိတ်ဟာ သိပ်ပြီးတော့ ကိုယ့်အတွက်၊ ခန္ဓာကိုယ်အတွက် အဟာရဖြစ်လာတယ်။ အားဖြစ်လာတယ်နော်။ ပေးရတဲ့သူမှာရော ခံရတဲ့သူမှာရော နှစ်ဦးနှစ်ဖက်စိတ်ချမ်းသာမူ ရမယ်။ ဒါကြောင့် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မေတ္တာထားရာမှာ တကယ့်စစ်မှန်တဲ့ မေတ္တာထားတက်ဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ ဒါဟာ မိဘတွေနဲ့သားသမီးတွေမှာလည်း တကယ်လိုအပ်ပါတယ်။ တချို့က သားသမီးရဲ့ စိတ်ခံစားမူကို attention နည်းကြတယ်နော်။ ဒါဟာ မိဘတွေမှားတယ်လိုလည်း မဆိုပါဘူး။ သူ့ဟာနဲ့သူ အကြောင်းကြောင်းကြောင့်တော့ ရှိမှာပါ။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ထားတဲ့မေတ္တာဟာ တခြားသူအတွက် စိတ်အနှောက်အယှက်မဖြစ်ဖို့၊ ဒုက္ခမဖြစ်ဖို့ကတော့ အလွန်အရေးကြီးပါတယ်။ နောက်ဆုံးပြောချင်တာကတော့ "သူ့ဘဝမှာ ငါဟာအရေးပါဆုံး ငါရှိမှ ဖြစ်မှာဆိုတာတွေ မထားမိစေဖို့ပါပဲ။ သူ့ဘဝမှာ သူသာလျှင်အရေးပါဆုံးဆိုတာကို သိအောင်လုပ်ပေးပြီး တကယ်မေတ္တာထားတက်ဖို့ ချစ်တက်ဖို့ကို လိိုပါတယ်" လို့ပဲ ပြောချင်ပါတယ်။

My Vision String

မေတ္တာနဲ့ သမုဒယ

0 comments:

မြန်မာဝီကီပိဒိယ

သိခဲ့သူက အနော်ရထာ

Categories

Archives